Thursday, February 24, 2011

miss him

in the name of Allah the most precious the most merciful

sayu terpisah
hikayat indah kini hanya tinggal sejarah
berhembus angin rindu
begitu nyamanya terhidu wangian kasihmu
hujan lebat mencurah kini
bagaikan tiada henti
kau laguku kau irama terindah
tak lagi kudengari
kau pergi.. pergi..
terdiam kaku
terdiam dan kaku tak daya ku lupa
apa pun kata mereka
biar kengan berbunga di ramping usia

bile orang dengar lagu ni, orang rindu kat die ;)

miss him so much;YE, arwah atok orang;orang sangat angat la rindu atok orang; setiap kali balik johor; rase macam baru semalam jep atok pergi;pergi buat selame lamenye;kadang kadang orang sedey tgok nek tinggal sensorang;orang masih ingat lagi hari terakhir orang berssame atok orang; haih, mate da berair, masok habok kot. haha.

mase tu orang baru lepas abes pmr; orang ditinggalkan di kampong dalam mase hampir sbulan; mule mule orang taknak tinggal kat kampung; ye la, name pom kampung, sunyi, tader lappy depan mate, naseb la ade tb; tader la bosan sangat; klu kat kampung tu orang mane la kenal sangat penduduk di situ; YEAH, macam strangers, muhaha;

kemudian, atok jatoh sakit; famili kite orang ingat mungkin atok lelah; memang atok ade sakit lelah pom; tapi kali ni lain macam; mujurlah ayah nge mak balik kampung ari tu; ayah bawak atok pegi medical check up; orang tgok muke mak sebak; orang mule berdebar; orang tgok ade xray paper dalam sampul surat tu; ye, gamba paru paru atok; ayah kate, doc tu bagitau yang atok kemungkinan 99% menghidap kanser paru paru, sebab ape? ye, atok orang memang hisap rokok dari dulu lagi.

Lepas dapat brite yang atok orang sakit macam tu; orang pegi kat luar rumah; orang duduk;sedey sangat; orang tak sangke yang atok orang jadi macam tu; banyak sangat kenangan orang nge atok; orang jadi lemah sangat mase tu; nak rase katok kpale atok pom ade sbb hisap rokok; tapi memandangkan semue nie ade hikmah; orang redha; orang tak boleh sedey; klu orang sedey; atok akan sedey tgok orang sedey; tak boleh! tak boleh! tak boleh!

sepanjang orang duduk kat kampung; orang jage atok cket cket; bese la orang tue ni prangai die makin cerewet cket; eceli banyak! haha. terpakse la famili orang bersabar nge kerenah atok; sampai la satu pagi tu; famili orang balik kmpg; sbb atok tenat; pagi tu; ayah, pak lebai nge sorang lagi pak cik nie, orang tak pasti sape; die tgok atok laen macam; ayah ajar atok mgucap; ayah bisikkan kalimah syahadah di telinge atok; orang hanye tgok dari jaoh; orang tak sanggup; kmudian, atok disahkan meninggal pade pagi tu;

orang mase tu, sebak sangat, tapi orang tahan bley tahan lagi, memandangkan ayah sibuk nak cari orang, urus pasal nak mandi jenazah atok, pasal kubur lagi, waktu ayah sangat la tabah; walaupun ayah suda khilangan ayah mentuenye, ayah orang tetep redha; yang orang tak tahannye, orang tak penah tgok nek orang nanges macam tu; kehilangan orang yang tersyang, sape tak sedey.

memandangkan mak nge kak orang "cuti", orang duduk disebelah jenazah arwah atok sementare, orang amek yasin kat lam bilik, orang bace yasin untuk atok, tataw orang da brape kali bace yasin untuk atok, orang bace yasin dalam nak tahan nanges, akhirnye, orang tak tahan jugak; orang teringat mase kecik kecik dulu; atok la yang tolong pujuk orang mase orang nanges; atok la yang banyak beli mainan orang walaupun ape yang orang mintak x same dengan ape yang orang dapat, atok la yang dodoikan orang dalam buai, atok la yang bawak orang naek beskal round kampong, atok la kadang kadang tolong mandi kan orang, atok la yang kadang kadang tolong temankan orang tido, atok la yang suapkan orang makan kalau nek ade kije; Banyak sangat memori orang dengan atok, bagi orang atok la segala galanye..

sekarang hampir 2 tahun atok pegi meninggalkan kami sekuarge, tapi orang rase macam semalam jep atok pergi. Atok, orang nak bagi tahu yang orang sayang atok sangat sangat, atok la ayah kedue bagi orang, tader sape yang boleh ganti atok lam hati orang.. orang sayang atok.

al-fatihah untuk atok orang; semoga rohnya dicucuri rahmatNya, amin ya rabal alamin.


terima kasih sudi bace , kalau rajin komen sekali

No comments: